Det er no på høg tid at eg skriv i denne bloggen, etter å ha budd på Ensomheten bofellesskap sin ambasade på Svartlien i ei heil helg kjenner eg no på kropp og sjel at eg er har etablert ein ny heim i Svartlien. Eg har utført alle dei aktivitetane som krevst for å gjere denne plassen til min heim. Eg har overnatta, laga mat og eg har tatt ein dusj. Og det er ingenting som tydar på at eg skal slutta å gjera dette med det fysste.

Allikevel er det ein ting med Svartlien som eg tykkjer er litt dumt, det er at det finnst planar om å misbruka Ensomhetens ambasade til aktiviteter som ikkje inneber det å vere einsam. Dette er fordi det finnst personvern i denne ambasaden i motsetnad til resten av Svartlien. Dermed kan landets innbyggjarar klare å sno seg unna kritiske spørsmål dagen etter ei skikkelege "rodbløyda". Dette er noko som ambassadøren i Ensomheten ikkje vil godta.

Elles så kan eg opplysa om at det er herleg med diplomatisk immunitet.

for Ensomheten: Am Bas O Dour, Jacques